Verslag wintercrossen MASTERS seizoen 2023-2024

Lees hier het prachtige verslag een bewogen seizoen van onze ARAC veldlopers, door Ivo Broeckx

Welgeteld 12 veldlopen stonden op de ARAC-kalender: van het “lopen met aflossingsstokjes” in Berlare (oktober) tot de saaie weidecross in Essen (februari). Het BK Masters (park van Laken, Brussel) viel dit jaar reeds rond Sinterklaas en in het weekend van het EK, waar wij het modderige parcours mochten inlopen (lees: “helemaal om zeep helpen”). Deze programmering maakte de indeling en de beleving van deze crosswinter toch totaal anders dan we gewoon waren…

Het werd een uiterst natte crosswinter. Soms viel er zelfs amper te trainen vanwege de vele regenval. In onze loopgroep regende het trouwens ook blessures. Dirk Simons kwam pas in de tweede winterhelft op dreef, Luc De Kinderen bleef dit jaar nog volledig aan de kant en Frans Smets kon helaas amper aantreden in een vijftal crossen. Mien Van Wuytswinkel probeerde, na een lange blessure op het einde van de winter de smaak alsnog te pakken te krijgen met een tweetal zeer geslaagde veldlopen. Michel Meulemans kwam als “routinier” in 10 crossen aan de start en ondergetekende slaagde er zelfs in alle 12 crossen aan te vatten én uit te lopen. Buiten categorie bij de 65+ is uiteraard Eddy Oomen; een kampioenschapsloper “pur sang”. Gaetan Spoormans, Tomas Hendrickx en Niels Verhagen liepen zeer verdienstelijke crossen. Voor Thomas zaten er zelfs enkele podiumplaatsen en een Arendonkse thuisoverwinning in. Gaetan pikte bovendien nog een crosscupwedstrijd in Roeselare mee en Niels mocht aan den lijve ondervinden dat er bij de uitgedunde groep senior-super-atleten    “oe-oe-oerend hard” wordt gelopen…

Ondanks de regenwinter kregen we meestal toch goed beloopbare parcoursen voorgeschoteld; enkel Brussel (BK) en Diest (Crosscup, VK) waren “een hel voor lijf en leden…” Dat men in  Diest bovendien 50-plussers nog over kunstmatig aangelegde hindernissen liet “springen”…  ‘t Ging er een beetje veel over, zéér moeizaam en stuntelig bovendien. Geen zin meer om nog in “Diestront(d)” te gaan lopen…

Verrassend aangenaam waren de nieuwe omlopen in Geel (mooie bosloop, inclusief heuveltjes met erica) en het PK op de Keiheuvel in Balen, vlak naast het plaatselijke Zaventem… Hopelijk kunnen we hier nog een “kere-ke-were” doen…

Crossen zorgen steeds voor de nodige animo in onze groep… De ene koersloper drukt zijn prestaties graag uit in “procenten”,  de andere zweert bij “minuten per km” of vergelijkt zijn prestatie nog het liefst met zijn “naaste concurrenten”… De meesten van ons lopen in de énige echte MASTERS-categorie, nl. de 50+ reeks. Sorry… “jonge snaken” van 35 en enkele jaartjes meer…

Sta me toe even een korte, persoonlijke, maar vooral vrije impressie te geven hoe het er bij de “Abrahammen” aan toe gaat in zo’n veldloop…

Klaarmaken achter die vermaledijde startstreep, in afwachting uit je vel staan te rillen, de gemixte geur van eucalyptusspray en weeë geitenkaas niet laten doordringen, nog snel een plensbui in je nek ondergaan… Dan klinkt een meestal schrale stem:   “op uw plaatsen” (Ik heb toch maar één plaats…), “voeten achter de streep” (Schiet dan verdorie toch, man…),  dat gevreesde startschot van de jurybeul-met-dienst went helaas nooit…  

Allez…We zijn vertrokken… De  wanhopige vaststelling dat iedereen -behalve jij- als een bezetene sneller wegsprint… , dat beetje verstand op nul, de diepe blik op oneindig, het rondjes aftellen kan beginnen, telkens een beetje harder doodgaan onderweg, bij keerpunten met stijve nek over die stramme schouder lonken, eigen gehijg en gekwijl tevergeefs onder controle houden, hectometers aftellen wordt het nu, walgelijk irriterende geurtjes van hot-dog en gloeiwijn onderweg negeren, onder irritant geklingel van een schelle bel die laatste ronde toch maar aanvatten, meters aftellen is nu ons lot, nog één keertje tevergeefs proberen te versnellen, die laatste “spoorzuiger”, alias “nekhijger”, al dan niet met Speedo-loopbroekske er niet over laten komen, de hopeloze en vooral utopische illusie koesteren om die verdomde medelijder nog bij te benen om dan… uiteindelijk die verlossende eindstreep te overschrijden en met een mal-dwaze verzadigde blik in je ogen je aankomstnummer laten inscannen…

Vervolgens met gebochelde rug en opkomende spasmen in je kuiten de nadarafsluiting stevig vastknellen om tot je positieven te komen… Net dàn komen er “meelopers” met hetzelfde besmeurde koerspakske gemeen hard op je  getergde rug kloppen om  volkomen misplaatste maar goedbedoelde onzin uit te kramen als: “Goed gelopen, nonkel…  Was het zwaar, Michel? Kon je niet aanpikken, Dirk? En… nog veel last, Frans?”. Het ontneemt je zelfs het laatste greintje goesting om nog even uit te lopen zoals we dat vroeger van Marcel geleerd hebben.  Die besmeurde spikes uit zien te wriemelen is al moeilijk genoeg, laat staan dat lichtblauwe loopfrakske nog terug te vinden om niet onderkoeld aan het hopelijk warme stortbad te geraken… Toch eens horen of ze bij ARAC dit voorjaar ook eens reeks “Stop-to-run” willen organiseren, want alleen gaat dat niet lukken…

MAAR…

Na elke cross start een nieuw leven... Telkens ben je blij dat je weer zonder blijvende letsels de finish hebt gehaald. Met een lekkere Triple d’ Anvers of een Vals Paterken in de hand maak je ter plaatse analyses en nabeschouwingen. Kameraadschappelijk, want daar draait het toch om, nietwaar? Nog voor de eerste pint soldaat is gemaakt, zijn de Strava-data al geconnecteerd en gepubliceerd voor het thuisfront, waar ze in koor scanderend verzuchten: “Hoe ouwer, hoe gekker die mannen” …   Hopelijk tikt er in de “verre toekomst”(…) ooit tijdig iemand op onze schouder, mocht het “genant” worden…  

Zolang dàt niet gebeurt, proberen we nog zoveel mogelijk van deze -voor buitenstaanders- vreemde, maar o zo schone loopsport te genieten en vooral van de vriendschap en het respect van collega-veldlopers én supporters.

We nemen afscheid met de woorden: “Tot dinsdag hé mannen. Gewoon wat loslopen dan ?” “Loslopen”… wat een vreemde term alweer. Bestaat er dan ook zoiets als “vastlopen” ???                              

Te gek om los te (laten) lopen …

Zeg dat “de nonkel” het gezegd heeft…

- Ivo Broeckx - 

Meer afbeeldingen